Hoewel Deposit & Return Schemes (DRS) succesvol zijn geweest in het verhogen van recyclingpercentages in Noord-Europa, hebben ze te maken gehad met tegenstand in sommige Zuid-Europese landen. Landen zoals Spanje, Italië en Griekenland zijn terughoudend geweest om DRS te implementeren, waarbij ze verschillende redenen aanvoerden1.
Een van de belangrijkste argumenten tegen DRS is de waargenomen verstoring van bestaande afvalinzamelings- en recyclingsystemen. Veel Zuid-Europese landen hebben zwaar geïnvesteerd in systemen voor het ophalen van afval aan huis, en er zijn zorgen dat DRS deze systemen zou kunnen ondermijnen door waardevolle materialen, zoals plastic flessen en containers, van hen weg te leiden.1.
Een andere zorg is de kosten van de implementatie van DRS. Het opzetten van de benodigde infrastructuur, zoals statiegeldautomaten, en het beheren van de logistiek van het programma kan duur zijn. Critici beweren dat deze middelen beter besteed kunnen worden aan het verbeteren van bestaande recyclingsystemen.1.
Er zijn ook zorgen over de impact van DRS op kleine retailers, die mogelijk verplicht worden om gebruikte flessen en verpakkingen terug te nemen. Dit kan extra kosten en logistieke uitdagingen met zich meebrengen voor deze bedrijven.1.
Ondanks deze zorgen, beweren voorstanders van DRS dat de voordelen van de regelingen, waaronder hogere recyclingpercentages en minder zwerfvuil, opwegen tegen de mogelijke nadelen. Ze wijzen op het succes van DRS in Noord-Europa als bewijs van hun effectiviteit.1.
Concluderend kunnen we stellen dat DRS weliswaar op tegenstand stuit in Zuid-Europa, maar dat het voortdurende debat de complexiteit van plasticrecycling benadrukt en de behoefte aan op maat gemaakte oplossingen die rekening houden met de specifieke omstandigheden van elk land.
Reproductie is niet toegestaan zonder toestemming.:Rumtoo-recyclingmachines » De oppositie tegen statiegeld- en retoursystemen in Zuid-Europa